شعر

«دست‌هایمان را در کنار هم بگذاریم، آنگاه هر دیواری را خواهیم شکست، و در این مبارزه، تنها چیزی که می‌بازیم، تنهایی است که پشت سر می‌گذاریم».

فلسطين ترانه‌سرود مقاومت و مبارزۀ انسان امروز

خانه‌ را از نهر تا بحر دوباره می‌سازيم / دشت‌ها از نهال زيتون و گندم بارمی‌آريم

هنوز جایی در ایوان وجود دارد  و در کشوری شگفت سوسو می‌زند،   که ما مدت‌هاست فراموشش کرده‌ایم،  جایی هنوز در دهان مانده است،  که به فرشتگان آوازها و بال‌ها هدیه دهد. 

‏"کجاست اينجا آيا ؟ کجاست اين بيابانِ سراسرْ چرکين که کابوسِ هزاران ساله هم ‏ به سنگينیِ تصويرِ‌آن نيست؟"‏

پاورچين می‌آيی - امّا جرنگِ چکمه‌هايت‌ ‌از پُشتِ در‌می‌آيد - خبرِ خوفناکِ جای پاهايت را - نسيمی اشکبار‌آورد - که از جانبِ ثغورِ همسايه‌ها می‌آمد. 

کارگران کارخانه در عذابند و رس اشان کشیده میشود با - تسمه نقاله و افزایش سرعت کار - آنها بسیارند، نیرومند و خشمگین - طوفانی - پشت ابرهائی محبوس است - که چشمان آنهاست؛ - عبوس است همچون رعد و برقی که، - در برابر شب انباشته میشود. - خیلی بیشتر نمیشود جلوی آنرا گرفت. - سخنان نخ نمای شما و سلاح های بی اثرتان - خورد خواهند شد، و برگردانده خواهند شد

برای پیامبران "انقلاب" که گمان می کنند می توانند آتش مبارزه طبقاتی را با دهانشان خاموش کنند....

هر اعتصاب یک سفر است،>کارگری که اعتصاب کرده است یک مسافر است،>از یک مسافر نباید پرسید کجا هستی،>از یک مسافر باید پرسید به کجا می روی؟

شعر مبارزه است -علت شعر مبارزه است -و علتِ شعرِ مبارزه نیاز است -و منطق شعرِ مبارزه نیاز به ارضای نیاز است.