شعر

«چرخ کارخونه به دست کارگر می‌چرخه به خاطرهمين هيچ سرمايه‌داری لای چرخ‌دنده‌های خطرناک کارخونه گير نمی‌کنه»

«فراخوان لنین، دوباره از نو زنده می شود: به صف، پرولتر، برای آخرین جنگ تن به تن! بردگان، زانوهای خمیده تان را راست کنید! ارتش پرولتر، به خط، به پیش! زنده باد انقلاب، شادکام و سریع! » (ماياکوفسکی)

شاعری که اینچنین عشق را نفی می کند و عزم جزم کرده است برای مبارزه نهایی و این را دارد برای دیگران موعظه می کند دیگر نباید سر از رادیو تلویزبون پهلوی در بیاورد و پس از جابجایی قدرت هم در همان دستگاه رزق و روزی خود بجوید.

«من هر آنجایم که که درد آنجاست زیرا که من بر هر دانۀ اشک مصلوب شده‌ام»

«دستان زن کارگر و لباسش شاید زیبا نباشد ولی قلب او چنان در بدنش می‌تپد که ویژه طبقه و نوع اوست» /جوهيل

«منتظر چه هستيد؟»

«آری کارگرم من/ و فرياد برمی‌آرم با خشمی مقدّس/ من نه آنم گرده بسپارم به سنگينی بيعاران بيکاره/ نه خونم را به نيش زالوهای به خون ديگران فربه.»

«آنکه را که به وضع خود آگاه است، چگونه میتوان از حرکت باز داشت؟ این است که شکست خوردگان امروز، پیروزمندان فردایند»

«دست‌هایمان را در کنار هم بگذاریم، آنگاه هر دیواری را خواهیم شکست، و در این مبارزه، تنها چیزی که می‌بازیم، تنهایی است که پشت سر می‌گذاریم».

فلسطين ترانه‌سرود مقاومت و مبارزۀ انسان امروز