کنسرت میکیس تئودوراکیس در سال 1974، پس از پایان دیکتاتوری نظامی در یونان

"نگاه کن یونان به پا میخیزد و هیولا را با درفشی از خورشید از پا در می آورد"

نوشته

کاتگوری

نظر شما

اگر نخوانده اید ...

لنين در شعر
«فراخوان لنین، دوباره از نو زنده می شود: به صف، پرولتر، برای آخرین جنگ تن به تن! بردگان، زانوهای خمیده تان را راست کنید! ارتش پرولتر، به خط، به پیش! زنده باد انقلاب، شادکام و سریع! » (ماياکوفسکی)

نمايشنامۀ مادر
«اگر هنوز زنده‌ای، هرگز نگو"هرگز"! / آنچه يقين می‌نمايد يقين نيست./هيچ جيز بدين‌گونه نخواهد پاييد./پس از سخنان ستمگران/نوبت فرياد مظلومين است،/چه کسی را يارای گفتن"هرگز" است؟

نسترن در کارخانه
گزارش داستانی از يک کارخانه «..انتظار بخشش و ترحم و دلسوزی از سرمایه دار هم انتظاری است بیهوده که رفقای نسترن تنها از سر ناچاری به آن رو آوردند. انسانیت او پشت دروازه های کارخانه جا مانده و شیئیت سرمایه جای او را گرفته است و چشمداشت مدارا از او دقیقا مانند انتظارداشتن ازآب است که گفته شود لطفاً خیس نباش یا ملتمسانه روبه خورشید کرد و گفت که لطفاً سرد بتاب!..»

از نامه های یک کارگر تحت تعقیب: نامه ی دوم
هر اعتصاب یک سفر است،>کارگری که اعتصاب کرده است یک مسافر است،>از یک مسافر نباید پرسید کجا هستی،>از یک مسافر باید پرسید به کجا می روی؟

کارگر، کبک، کمونیست!
سال هزار و سیصد و شصت و یک چندین زمستان از شکارچی گری او می گذشت و دیگر در اینکار حسابی حرفه ای عمل می کرد. سورتمه و کیسه و بند و بساطی برای خود تهیه کرده بود که راحت تر شکارهایش را حمل کند. وضع بهم ریختۀ اقتصادی هم به شکوفا شدن قوۀ ابتکارات او کمک می کرد. با حقوق کارگری دیگر نمی شد به راحتی گوشت سر سفره گذاشت و لابد خدا کبک ها را برای همچو روزی آفریده بود!

از نامه های یک کارگر تحت تعقیب: نامه ی آخر
برای پیامبران "انقلاب" که گمان می کنند می توانند آتش مبارزه طبقاتی را با دهانشان خاموش کنند....

هستۀ تلخ
کورمال کورمال توی تاریکی به دنبال در اطاق میگشتم که فریده دست دراز کرد و مرا از درز در به داخل اطاق کشاند. زیر نور شیری رنگ مهتاب، که از طریق پنجره به درون اطاق می‌تابید، فریده سینه به سینهام ایستاد و گذاشت که چادر گل گلیاش، ، همانی که همیشه به‌ سر داشت، از روی سر و شانه بلغزد و پائین بیفتد. نگاهم لغزش چادر را از روی گودیها و برجستگیهای تنش تعقیب کرد تا جائی که دور پاهاش روی فرش بُته سرکج دستباف چمبره زد. دستها را دراز کرد و دستانم را گرفت و با چشمان درشت فریبنده توی صورتم خیره شد و گفت :