برهم زن
«آری کارگرم من/
و فرياد برمی‌آرم با خشمی مقدّس/
من نه آنم گرده بسپارم به سنگينی بيعاران بيکاره/
نه خونم را به نيش زالوهای به خون ديگران فربه.»
محسن اخوت
بازمی‌گرديم
خانه را از نهر تا بحر دوباره می‌سازيم /
دشت‌ها از نهال زيتون و گندم بارمی‌آريم
فردای محتوم
"کجاست اينجا آيا ؟
کجاست اين بيابانِ سراسرْ چرکين
که کابوسِ هزاران ساله هم
به سنگينیِ تصويرِ‌آن نيست؟"
چکمۀ برّاق
پاورچين می‌آيی - امّا جرنگِ چکمه‌هايت از پُشتِ در‌می‌آيد - خبرِ خوفناکِ جای پاهايت را - نسيمی اشکبار‌آورد - که از جانبِ ثغورِ همسايه‌ها می‌آمد.