هدیه به قربانی، فاشیسم

نمایشنامه اول:

هدیه قربانی

شخصیت ها:

سروان تازه وارد

سروان

پسر کارگر

دختر کارگر

سرباز...

برای دانلود متن روی تصویر کلیک کنید

هدیه به قربانی

فرهاد روشن

اردیبهشت 1401

مه 2022

نوشته

فرهاد روشن

کاتگوری

نظر شما

اگر نخوانده اید ...

تقدیم به کارگران بافق

تقدیم به کارگران بافق
تقدیم به کارگران بافق، کاری از کارگاه هنر و ادبیات کارگری

فرصت (داستان)

فرصت (داستان)
از مجموعه داستانهای کوتاه: "رفقا فرصت را از دست ندهیم

نمايشنامۀ مادر

نمايشنامۀ مادر
«اگر هنوز زنده‌ای، هرگز نگو"هرگز"! / آنچه يقين می‌نمايد يقين نيست./هيچ جيز بدين‌گونه نخواهد پاييد./پس از سخنان ستمگران/نوبت فرياد مظلومين است،/چه کسی را يارای گفتن"هرگز" است؟

هدیه به قربانی، فاشیسم

هدیه به قربانی، فاشیسم
مجموعه نمایشنامه های تک پرده ای: هدیه به قربانی، فاشیسم

واقعه نگاری یک قتل (رمان)

واقعه نگاری یک قتل (رمان)
زن هایی که شوهرهایشان در کارخانه کار می کرد می آمدند جلوی در و بدرقه شان می کردند. هرکدام از مردها مثل قطره ی کوچکی از باران با کسانی که می شناختند قاطی می شدند و می رفتند. هر کدام ظرف غذایی را که از شب قبل آماده کرده بودند همراه خودشان داشتند و شاید به خاطر همین بود که شمرده شمرده و با احتیاط قدم برمی داشتند.

پاشنه آهنين

پاشنه آهنين
«..با اين همه وظيفۀ مزدوران چندان آسان نبود، زيرا علاوه بر مواجهه با تودۀ ساکن پرتگاه می‌بايست با رفقای ما نيز دست و پنجه نرم کنند..»

رمان چاپايف

رمان چاپايف
رمانی رئاليستی از وقايع جنگ داخلی سال‌های ابتدای کشور شوراها و عزم جزم طبقه کارگر و توده‌های زحمتکش در دفاع از دولت کارگری خود در برابر سرمايه‌داران و کشورهای امپرياليستی متجاوز.

مارش گوساله ها

مارش گوساله ها
برتولت برشت هجونامه مارش گوساله ها را در سال 1933 موقعی که در تبعید فراانسه بود، سرود. بعدها وی این قطعه را در اثر خود "شوایک در جنگ جهانی دوم" که در طی سالهای 1941-1944 برشتۀ تحریر در آورد، مجددا مورد استفاده قرار داد.

درخت مقاومت (نمایشنامه)

درخت مقاومت (نمایشنامه)
مقاومت می کنیم، بسیار هم مقاومت می کنیم آن گاه که باغ های سبز و درخشان زیتون را به یاد می آوریم آن ها کتمان خواهند کرد اما تاریخ فاش می کند

نسترن در کارخانه

نسترن در کارخانه
گزارش داستانی از يک کارخانه «..انتظار بخشش و ترحم و دلسوزی از سرمایه دار هم انتظاری است بیهوده که رفقای نسترن تنها از سر ناچاری به آن رو آوردند. انسانیت او پشت دروازه های کارخانه جا مانده و شیئیت سرمایه جای او را گرفته است و چشمداشت مدارا از او دقیقا مانند انتظارداشتن ازآب است که گفته شود لطفاً خیس نباش یا ملتمسانه روبه خورشید کرد و گفت که لطفاً سرد بتاب!..»