ترجمه شريف لنکرانی

ترس و نکبت رايش سوم

«زمانی که اين دنيا را ترک می‌کنيد، کافی نيست که خودتان خوب باشيد، بلکه سعی کنيد تا دنيای خوبی را ترک کنيد» (برشت)

اگر نخوانده اید ...

نسترن در کارخانه
گزارش داستانی از يک کارخانه «..انتظار بخشش و ترحم و دلسوزی از سرمایه دار هم انتظاری است بیهوده که رفقای نسترن تنها از سر ناچاری به آن رو آوردند. انسانیت او پشت دروازه های کارخانه جا مانده و شیئیت سرمایه جای او را گرفته است و چشمداشت مدارا از او دقیقا مانند انتظارداشتن ازآب است که گفته شود لطفاً خیس نباش یا ملتمسانه روبه خورشید کرد و گفت که لطفاً سرد بتاب!..»

کنسرت میکیس تئودوراکیس در سال 1974، پس از پایان دیکتاتوری نظامی در یونان
"نگاه کن یونان به پا میخیزد و هیولا را با درفشی از خورشید از پا در می آورد". نخستین کنسرت میکیس تئودوراکیس پس از 7.5 سال دیکتاتوری نظامی در یونان در سال 1974. به مناسبت نودمین سالگرد میکیس تئودوراکیس

هشدار
یک شناخت نسبتا کامل مارکسیسم، آن چنان که رفیقی به من اطمینان داد، امروزه روز بین بیست تا بیست و پنج هزار مارک طلا خرج بر میدارد.

پاشنه آهنين
«..با اين همه وظيفۀ مزدوران چندان آسان نبود، زيرا علاوه بر مواجهه با تودۀ ساکن پرتگاه می‌بايست با رفقای ما نيز دست و پنجه نرم کنند..»

کارگر خوب کارخانه فولاد
احتمالا هرکس انتظار داشت که حالا من در سی سالگی همه ی ماجرا را فهميده باشم : ماجرا خیلي ساده بود يعنی مثل فيلم ها و داستان ها نبود که انتظار داشته باشی خانواده های فقیر و بدبخت از یک جايی به بعد با کار و کوشش مداوم کم کم خودشان را بالا بکشند.زهی خیال باطل. راه ها ی خیلی کمی برای بالا رفتن از نردبان خوشبختی برای پسری مثل من که از یک خانواده خیلی فقیر بودم وجود داشت اما ُخب تا دلت بخواهد راه بود، چاه بود و مصيبت برای این که همه چيز بدتر شود.بدبختی پشت بدبختی و تو می دانی که بدبختی ها تمام نمی شود"فاصله ی بين بدبختی ها زياد و کم می شود .در همچین زندگی به شما اطمیمنان می دهم چیزی به اسم خوب یا یک ذره خوب وجود ندارد، هميشه بدتر وجود دارد اما خوب تر نه"

بر سنگ مزارها
پانردهم ژانویه مصادف است با سالروز قتل رهبران پرولتاریای انقلابی آلمان، رزا لوگزامبورگ و کارل لیبکنشت در سال 1919. یادشان گرامی باد.