محمدعلی افراشته

محمدعلی افراشته و چند شعر

«حافظ صلح جهانی، ترومن/ صلح ول می‌کند از بمب‌افکن/ از عطاهای جناب ایشان/ صدی‌هشتاد کره صلح‌نشان..»

اگر نخوانده اید ...

برهم زن
«آری کارگرم من/ و فرياد برمی‌آرم با خشمی مقدّس/ من نه آنم گرده بسپارم به سنگينی بيعاران بيکاره/ نه خونم را به نيش زالوهای به خون ديگران فربه.»

11 سپتامبر - رئیس تروریستها
دیوید روویکس به مناسبت سخنرانی باراک اوباما در 11 سپتامبر: اوباما سخنرانی کرد، من هم ترانه ای نوشتم

رمان زمين نوآباد(1)
حکايت روند انقلابی جنبش دهقانی برای خلع يد مالکانۀ زمين - و سوسياليستی کردن کشاورزی

سالگرد پيروزی ارتش سرخ با سرود
«..بگذار این خشم باشکوه/ همچون موجی بجوشد/ این جنگی مردمی است/ یک پیکار مقدس..»

درباره‌ی نوشتارِ رئالیستی
هنگام ارائه‌ی الگوهای صوری، هیچ چیزی بدتر از ارائه‌ی الگوهای بسیار محدود نیست. گره‌زدنِ مفهومِ عظیمِ «رئالیسم» به نامِ چند نفر، هر اندازه مشهور هم باشند، و فرو کاستنِ آن به چند فرم، فرم‌هایی که حتی بسیار ارزشمند باشند، و بدین‌سان تبدیل آن به روشِ آفرینشی که ورای آن هیچ راه نجاتی نیست، بسی زیانبار است

هستۀ تلخ
کورمال کورمال توی تاریکی به دنبال در اطاق میگشتم که فریده دست دراز کرد و مرا از درز در به داخل اطاق کشاند. زیر نور شیری رنگ مهتاب، که از طریق پنجره به درون اطاق می‌تابید، فریده سینه به سینهام ایستاد و گذاشت که چادر گل گلیاش، ، همانی که همیشه به‌ سر داشت، از روی سر و شانه بلغزد و پائین بیفتد. نگاهم لغزش چادر را از روی گودیها و برجستگیهای تنش تعقیب کرد تا جائی که دور پاهاش روی فرش بُته سرکج دستباف چمبره زد. دستها را دراز کرد و دستانم را گرفت و با چشمان درشت فریبنده توی صورتم خیره شد و گفت :